“โลกนี้ …ไม่มีแม่ที่สมบูรณ์แบบหรือแม่ที่ดีที่สุด จะมีก็เพียงแต่แม่ที่พยายามจะเป็น แม่ที่ดีที่สุด”

คำพูดของคุณพลอยที่แทนความรู้สึกของคนเป็นแม่ทุกคน

การมาของ “พ” คนแรก

ช่วงระยะ 5 ปีแรกของการแต่งงาน เป็นช่วงเวลาของการทำงานและเดินทาง ที่เรียกได้ว่า เป็นช่วงชีวิตที่ชีพจรลงเท้าที่สุด พลอยมีการเดินทางไกลใกล้แทบจะตลอดทั้งปี ทำให้คนรอบตัวต่างพากันคิดว่าชีวิตอิสระคือ สิ่งที่พลอยเลือกแล้ว และไม่คิดจะมีลูกแน่ๆ จนเมื่อเข้าสู่ปีที่ 6  ก็ได้เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต หลังจากที่มีโอกาสเดินทางตามรอยเส้นทางพุทธภูมิ (สามเส้นทางพุทธภูมิ ได้แก่ อินเดีย พม่า และศรีลังกา)  พลอยก็ตั้งท้องและให้กำเนิด “พพาย” ลูกชายคนแรก

กลายเป็นมนุษย์แม่

การเป็น “แม่” ครั้งแรก และการเลี้ยง “ลูกคนแรก” เป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจที่สุด เป็นการพลิกผัน หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะเป็นเรื่องใหม่ ที่ใครที่ไม่ได้มีโอกาสเป็นมนุษย์แม่ คงไม่มีวันเข้าใจ ไม่ว่าจะเป็น

• เสียงร้องเสียงแรกของลูก
• อ้อมกอดสัมผัสรักในยามแรกคลอด
• ความรู้สึกแรกที่ให้ลูกดื่มนมจากอก
• การยืน (ตั้งไข่) ครั้งแรกของลูก
• ก้าวแรกของเด็กน้อย
• วันแรกที่ลูกไปโรงเรียน
• บ้านหลังที่สอง : โรงเรียน ครู และเพื่อน คนแรกของลูก ฯลฯ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน ก็ดูจะน่าตื่นเต้นไปหมด ที่สำคัญที่สุดก็ คือ บทบาทและความรับผิดชอบของคำว่า “แม่” ที่พลอยมีต่อมนุษย์ตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ซึ่งแลกอิสระภาพที่เคยมี ที่ถูกริดรอนไปอย่างไม่ได้ตั้งใจให้เป็น พลอยเรียนรู้และรู้ซึ้งถึงคำว่า เสียสละ อดทน อดกลั้น …หยาดน้ำตาที่แลกมากับการได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปพร้อมๆกันกับลูก ประสบการณ์ชีวิตของการได้มีโอกาสเป็นแม่คน ที่มีคุณค่ามากๆ  ที่ไม่ว่าจะมีเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อไม่ได้

พ ที่สองก็มาแล้ว

ความที่เป็นคนจริงจัง ทำให้เมื่อมีลูกคนแรก พลอยตั้งใจและใช้ความพยายามอย่างมาก ที่จะเป็น “แม่” ที่ดีที่สุด หนังสืออะไรที่ว่าดี บทความอะไรที่ว่าเด่น คุณสมบัติใดของการเป็น “แม่” ที่สมบูรณ์แบบ พลอยศึกษาหาข้อมูลไว้หมด หากแต่เมื่อความเป็นแม่ของพลอยเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ พร้อมกันกับการเติบโตของลูกน้อย และเมื่อถึงวันที่รับบทเป็น “คุณแม่ลูกสอง” พลอยก็ได้เรียนรู้ว่า “โลกนี้ …ไม่มีแม่ที่สมบูรณ์แบบ หรือแม่ที่ดีที่สุด จะมีก็เพียงแต่ แม่ที่พยายามจะเป็น แม่ที่ดีที่สุด” และการยอมรับทุกความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิต ยอมให้ชีวิต พร่องไปบ้าง แหว่งเว้าไปบ้างนั่นคือรสชาติของความเป็นครอบครัวที่กลมกล่อมที่สุด

เลี้ยงลูกสไตล์แม่พลอย

พลอยกับบิน (สามี) มีแนวทางการเลี้ยงลูกที่เห็นพ้องกันว่า สิ่งสำคัญในการเลี้ยงลูกของบ้านเรา ก็คือพยายามให้ลูก ค้นพบตัวเองหรือสิ่งที่เขาสนใจ สิ่งที่ชอบให้ได้ เราจึงเปิดโอกาสให้ลูกได้ลองผิด ลองถูก และทดลองทำกิจกรรมหลายๆอย่าง เพื่อให้เขาค้นหาตัวเองเจอ ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมกลางแจ้ง กีฬา สันทนาการ ศิลปะ ตลอดจนการไปค่ายสิ่งแวดล้อมตั้งแต่เด็ก ๆ นอกจากนี้ เราพยายามเลี้ยงลูกโดยใช้เหตุผลในการพูดคุย พยายาม ไม่ลงไม้ลงมือกับลูก (แม้ว่าในบางครั้ง ..ลูกจะดื้อเพ่ง เพียงใดก็ตาม)​

เคล็ดลับการตั้งชื่อลูกชายทั้งสองคน

พลอยเป็นคนตั้ง่ชื่อของลูกชาย ทั้งสองคน โดยต้องการให้เป็น ชื่อที่จำง่าย – พยางค์เดียวหรือสองพยางค์ – และมีชื่อเดียว โดยเป็นทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น (เช่นเดียวกับชื่อพ่อ ..”บิน”)

พพาย : เป็นการเล่นคำพ้องเสียง ..กับคำว่า “พระพาย”​ ที่แปลว่า “ลม”

เพราะ พ่อชื่อ “บิน”  …เลยอยากให้ ชื่อลูก มีความหมายว่า “สายลม” ที่เปรียบเสมือน “สายลมใต้ปีก”

เพพิน : เป็นการเล่นคำ มาจากภาษาอังกฤษ “Pay to the Pin”

พลอยให้ความหมายเองว่า “จุดมุ่งหมาย” – “เป้าหมาย” ที่ตั้งใจจะไปให้ถึง

มีแต้มบุญเรื่องพี่เลี้ยงเยอะมาก

ความโชคดีของลูกคือมีพี่เลี้ยงคนเดียวที่ช่วยกันเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่พพายแรกคลอด จนปัจจุบัน (4 ปีกว่า)​ ไม่เคยเปลี่ยนพี่เลี้ยงเลย เป็นพี่เลี้ยงที่เราและเขาต่างนับกันเป็นคนในครอบครัวมากกว่านายจ้างลูกจ้างเป็นป้าที่ดูแลพพาย และเพพินด้วยความรักเสมือนลูกหลาน ซึ่งเป็นคนสำคัญที่ทำให้ลูกทั้งสอง มีพัฒนาการทาง EQ ที่ดี เพราะเป็นคนมองโลกในแง่บวก อารมณ์ดี ใจเย็น และรักเด็กค่ะ

เครดิตรูป : Ploy Mallikamas